Απρίλης όπως άνοιξη..!

Απρίλης και Άνοιξη σημαίνουν το ίδιο. Οι Λατίνοι τον ονόμασαν Aprilis απ' το aperio= ανοίγω (apertus= ανοικτός και Apertio= Άνοιξη).
Τον Απρίλη, κατ' εξοχήν μήνα της Άνοιξης, φίλοι μας που «ανοίγει» ο καιρός, «ανοίγουν» οι μέρες, «ανοίγουν» τα λουλούδια, «ανοίγει» η διάθεσή μας ,διαλέγω να σας αφιερώσω ένα παλιό μεν αλλά αγαπημένο εργάκι μου.
Είναι ο "χορός" των πουλιών γύρω από τον ανοιξιάτικο ήλιο, που παρασύρεται από αυτά και μεταμορφώνεται σε ανοιξιάτικο στεφάνι..!
Με αυτή λοιπόν την ανοιξιάτικη διάθεση, σας εύχομαι μέσα από την καρδιά μου,

Καλό μήνα !

Προτείνω μάλιστα, να σκεφτούμε και κάποιο αθώο,έξυπνο ψεματάκι για τους φίλους και να γιορτάσουμε την πρωταπριλιά έτσι όπως της πρέπει...
Αφαιρώντας από τη ζωή μας,μικρές αταξίες και ξεχνώντας τα έθιμά μας θα πνιγούμε στο απόλυτο τίποτα που μας σερβίρουν κατά καιρούς και σε υπερβολικές δόσεις οι ειδικοί της αποχαύνωσης!

Όλγα

Μια πρότυπη εκστρατεία για την οδική ασφάλεια που ζητάει τη συμμετοχή όλων μας!

Μια ιδιαίτερα σημαντική και ενδιαφέρουσα εκστρατεία ενημέρωσης των πολιτών με τίτλο «Με το Χέρι στην Καρδιά Δεσμεύομαι. Οδηγώ Υπεύθυνα. Οδηγώ με Ασφάλεια» θα πραγματοποιηθεί το τριήμερο 3+4+5 Απριλίου 10.00-18.00 στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα τη Πλατεία Κλαυθμώνος.
Στόχος της εν λόγω ενημερωτικής καμπάνιας είναι η δραστική μείωση των τροχαίων ατυχημάτων μέσα από την ενημέρωση και προσπάθεια αλλαγής της συμπεριφοράς των οδηγών.

Το ότι είμαστε μεταξύ των πρώτων στα τροχαία ατυχήματα και δυστυχήματα στον κόσμο, το ξέρουμε όλοι.

Το τι φταίει, το ξέρουμε όλοι, ή σχεδόν όλοι.

Το πώς και με ποιο τρόπο μπορούμε να αποφύγουμε το στιγμιαίο επώδυνο λάθος, μάλλον δεν το ξέρουν οι περισσότεροι, ακόμη, ακόμη και οι λιγότεροι…

Το ότι η οδική ασφάλεια είναι, ένα, ακόμη, παραμελημένο κεφαλαίο για την Πολιτεία και τους πολίτες, επαρκώς γνωστό! Και, τέλος, ότι η κάθε συζήτηση γύρω από σοβαρά και καυτά ζητήματα της καθημερινότητας, μας…εξουθενώνει ως λαό και ως πολίτες, πέραν και των συνόρων, γνωστό! Κλασσικά πράγματα, ελληνικά...

Αν, αν όμως είστε από αυτούς που δεν συμφωνούν με τις παραπάνω διαπιστώσεις, είστε από εκείνους που πιστεύουν στην «αεί παιδεία» και από τους διαθέσιμους για λίγη γνώση παραπάνω, με το χέρι στην καρδιά, δεσμευτείτε και πάρτε μέρος στις εκδηλώσεις για την ασφαλή οδήγηση στις, 3+4+5 Απριλίου.

Διοργανωτές των εκδηλώσεων, ιδιωτικοί φορείς για την οδική ασφάλεια, αλλά και άλλοι. Την πρωτοβουλία τους, έθεσε υπό την αιγίδα του ο Δήμος Αθηναίων.

Οι άλλοι δήμοι, ελπίζουμε να το δουν και αυτοί σοβαρά το θέμα.

Στο Δήμο Ηλιούπολης υπάρχει τεράστιο πρόβλημα από τα χιλιάδες αυτοκίνητα που τη διασχίζουν. Πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητο να ληφθούν κάποια μέτρα και να γίνει καμπάνια ενημέρωσης για την οδική ασφάλεια. Ήδη έχουν συμβεί αρκετά τροχαία ατυχήματα στη πόλη μας με αποτέλεσμα να χαθούν ανθρώπινες ζωές.
Η αλλαγή της συμπεριφοράς μας και ως οδηγοί και ως πεζοί είναι πλέον επιβεβλημένη!

ΣΗΜΕΡΑ, ας αφιερώσουμε μια ώρα στη Γή μας!

Σήμερα 8.30μ.μ έως 9.30μ.μ.σβήνουμε όλα τα φώτα!

Τα μέλη της κίνησης πολιτών «Χαρταετός» συμμετέχουν στην παγκόσμια κινητοποίηση του WWF για την « Ώρα της Γης »

"Αν όλοι σκοτεινιάσουμε τα σπίτια και τα δημόσια κτίρια για αυτή τη μια ώρα, θα έχουμε δώσει ένα συμβολικό, αλλά ξεκάθαρο μήνυμα για την ανάγκη άμεσης πολιτικής και προσωπικής δράσης κατά της κλιματικής αλλαγής. Αυτή η παγκόσμια πρωτοβουλία του WWF μας καλεί όλους να ενωθούμε στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής, απλά και μόνο σβήνοντας τα φώτα για μια ώρα!"

Ο μύθος που δημιουργήσαμε μέρα με την μέρα τελείωσε...

...έλεγε στους ηθοποιούς του, ο Βραζιλιάνος σκηνοθέτης Αουγκούστο Μποάλ και είναι αυτός που επιλέχθηκε φέτος για να γράψει το μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου,
το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδεται από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο.

Όλες οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι εντυπωσιακές στην καθημερινότητά τους και δημιουργούν παραστάσεις για κάποιες ειδικές περιστάσεις. Είναι εντυπωσιακές στον τρόπο κοινωνικής οργάνωσης και δημιουργούν παραστάσεις σαν κι αυτή που ήρθατε να δείτε.
Ακόμα κι αν το αγνοείτε, οι ανθρώπινες σχέσεις ακολουθούν μια θεατρική δομή: η χρήση του χώρου, η γλώσσα του σώματος, η επιλογή των λέξεων και ο χρωματισμός της φωνής, η σύγκρουση ιδεών και συναισθημάτων, ό,τι παρουσιάζουμε επί σκηνής και ό,τι ζούμε στη ζωή. Είμαστε φτιαγμένοι από θέατρο!
Γάμοι και κηδείες είναι παραστάσεις αλλά και καθημερινές τελετουργίες τόσο οικείες που δεν το καταλαβαίνουμε. Τελετές και τυχαία περιστατικά όπως επίσης ο πρωινός καφές, η καλημέρα που ανταλλάσουμε, η συνεσταλμένη αγάπη και τα θυελλώδη πάθη, μια συνεδρίαση συγκλήτου ή μια διπλωματική συνάντηση – όλα είναι θέατρο.
Μια από τις κύριες υπηρεσίες της τέχνης μας είναι να ευαισθητοποιήσουμε τους ανθρώπους στις παραστάσεις της καθημερινής ζωής όπου οι ηθοποιοί είναι και θεατές και η σκηνή και οι θέσεις στην πλατεία του θεάτρου συμπίμπτουν. Όλοι είμαστε καλλιτέχνες. Κάνοντας θέατρο μαθαίνουμε να βλέπουμε αυτό που είναι προφανές αλλά που συνήθως δεν μπορούμε να δούμε επειδή δεν έχουμε συνηθίσει να το παρατηρούμε. Αυτό που μας είναι οικείο γίνεται αόρατο: κάνοντας θέατρο φωτίζουμε τη σκηνή της καθημερινής ζωής.
Τον περασμένο Σεπτέμβριο μια θεατρική αποκάλυψη μας εξέπληξε: εμείς, που νομίζαμε ότι ζούμε σ’ ένα ασφαλή κόσμο, παρά τους πολέμους, τις γενοκτονίες, τις σφαγές και τα βασανιστήρια βεβαίως, ακόμα κι αν αυτά συμβαίνουν σε κάποιες απομακρυσμένες και άγριες περιοχές, εμείς που ζούσαμε μέσα στην ασφάλεια έχοντας επενδύσει τα χρήματά μας σε κάποια ευυπόληπτη τράπεζα ή στα χέρια κάποιου έντιμου χρηματιστή, πληροφορηθήκαμε ότι αυτά τα χρήματα δεν υπάρχουν, ότι ήταν εικονικά, μια θλιβερή δημιουργία κάποιων οικονομολόγων που δεν ήταν καθόλου εικονικοί, κι επιπλέον ούτε υπεύθυνοι ή αξιόπιστοι. Τα πάντα ήταν απλώς άσχημο θέατρο, μια μυστηριώδης πλοκή σύμφωνα με την οποία λίγοι κέρδισαν πολλά και πολλοί έχασαν τα πάντα. Κάποιοι πολιτικοί πλούσιων χωρών πραγματοποίησαν μυστικές συναντήσεις στις οποίες βρήκαν κάποιες μαγικές λύσεις. Και εμείς, θύματα των αποφάσεων τους, θεατές στην τελευταία σειρά του εξώστη μείναμε να κοιτάζουμε.
Πριν από είκοσι χρόνια σκηνοθέτησα την Φαίδρα του Ρακίνα στο Ρίο ντε Τζανέιρο. Το σκηνικό ήταν φτωχό: δέρματα αγελάδας στο πάτωμα, μπαμπού γύρω-γύρω. Πριν από κάθε παράσταση έλεγα στους ηθοποιούς μου: «Ο μύθος που δημιουργήσαμε μέρα με τη μέρα τέλειωσε. Όταν θα διασχίσετε εκείνα εκεί τα μπαμπού, κανένας από εσάς δεν θα έχει το δικαίωμα να πει ψέματα. Το θέατρο είναι η κρυμμένη αλήθεια».
Όταν κοιτάζουμε πέρα από τα προσχήματα, βλέπουμε καταπιεστές και καταπιεσμένους, σε όλες τις κοινωνίες, τις εθνότητες, τις κοινωνικές τάξεις και ομάδες· βλέπουμε ένα άδικο και σκληρό κόσμο. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα άλλο κόσμο επειδή γνωρίζουμε ότι αυτό είναι εφικτό. Αλλά εξαρτάται από εμάς να κτίσουμε αυτόν τον άλλο κόσμο με τα χέρια μας παίζοντας στη σκηνή και στην προσωπική ζωή μας.
Δείτε την παράσταση που πρόκειται να ξεκινήσει και μόλις επιστρέψετε σπίτι σας, μαζί με τους φίλους σας παίξτε τα δικά σας έργα και κοιτάξτε αυτό που δεν μπορούσατε ποτέ να δείτε: αυτό που είναι προφανές. Το θέατρο δεν είναι απλώς ένα συμβάν, είναι τρόπος ζωής!
Είμαστε όλοι ηθοποιοί: το να είσαι πολίτης δεν σημαίνει ότι ζεις σε μια κοινωνία, σημαίνει ότι την αλλάζεις.
Μετάφραση: Βίκυ Μαντέλη, Νεόφυτος Παναγιώτου

ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ: Αν κάτι της χρειάζεται...σε μπλέ, είναι... οι μπλέ κάδοι!

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ
ΚΑΔΩΝ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ ΣΥΣΚΕΥΑΣΙΩΝ
ΣΤΟ ΔΗΜΟ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ
Η πρωτοβουλία ανήκει στο blog:
ilioupoli-ble-kadoi.blogspot.com
Αυτονόητο ότι ο Χαρταετός στηρίζει ολόθερμα και προσυπογράγει την πρωτοβουλία αυτή.
Αναφέρει λοιπόν το συγκεκριμένο blog:
"Επειδή στον κόσμο αυτό τίποτε δεν είναι αυτονόητο, αποφάσισα ότι ναι μεν ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη αλλα μια φασαρία θα την κάνει ρε παιδί μου.

΄Ετσι και έγινε με το θέμα των Κάδων Ανακύκλωσης Αποβλήτων Συσκευασιών, γνωστούς και ως Μπλέ Κάδους.

Συνολικά στη χώρα λειτουργούν σήμερα 15 Κέντρα Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών (ΚΔΑΥ) και συμμετέχουν 446 Δήμοι, 24.000 κάδοι μόνο στην Αττική ενώ συνολικά εκτιμάται ότι απασχολούνται με την εναλλακτική διαχείριση 680 εργαζόμενοι, υποστηρίζοντας έτσι ουσιαστικά και την τοπική απασχόληση.

Στην Ηλιούπολη όμως δεν υπάρχουν τέτοιοι κάδοι. Αναγκαζόμαστε και μεταναστεύουμε τα σκουπίδια μας στους γύρω δήμους, Αργυρούπολη, Αγ.Δημήτριο.
Ναι, εμείς είμαστε που βγάζουμε τα σκουπίδια απο το πορτ-μπαγκάζ πρωί, μεσημέρι ή ακόμα και βράδυ. Μην φοβάστε δεν είμαστε κουκουλοφόροι...
Είμαστε κάποιοι, που μας νοιάζει σε τι περιβάλλον θα μεγαλώσουν τα παιδιά μας!!!!!

Αν σας νοιάζει και εσάς...

Σας παρακαλώ να στηρίξετε το εγχείρημά μας..."

Όταν ο κύριος Ευχέτης συνάντησε την αγάπη... του κόσμου!

Κοσμοσυρροή για τον … Ευχέτη του Γ. Δουατζή!

Με μια εντυπωσιακή σε όγκο προσέλευση κόσμου, έγινε στο βιβλιοπωλείο Ιανός, η παρουσίαση του βιβλίου «Μη φεύγετε κύριε Ευχέτη» του Γιώργου Δουατζή, από τον Εκδοτικό Οργανισμό Λιβάνη.

Οι ομιλητές είπαν μεταξύ άλλων, κατά τη σειρά ομιλίας τους:

Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Σήμερα έχουμε τη μεγάλη χαρά να παρουσιάζουμε ένα ιδιότυπο είδος λογοτεχνίας. Πραγματικά ιδιότυπο και μάλιστα θα έλεγε κανένας πρωτότυπο στη δική μας ιστορία της λογοτεχνίας. Δεν θα διστάσω να πω ότι καταγωγικά το είδος αυτό ξεκινάει από την Πλατωνική φιλοσοφία …είναι μια πεζογραφία στοχαστική, διαλογικής μορφής. Πιστεύω ότι το βιβλίο αυτό είναι ένα είδος λυτρωτικής σχιζοφρένειας. Από τη μια μεριά είναι ένας δημοσιογράφος, είναι και ένας ποιητής, που πιθανό να είναι τα δυο πρόσωπα του Ιανού, του Γιώργου Δουατζή.

Αυτό το βιβλίο, εγκαινιάζει μια στοχαστική λογοτεχνία, που σχεδόν κάθε μία παράγραφος και κάθε μία ερωταπόκριση, είναι σχεδόν ένα είδος γνωμικού, κατασταλάγματος πείρας …έχει θεατρικότητα, δηλαδή υπάρχει μια σύγκρουση ιδεών, δεν υπάρχει σύγκρουση χαρακτήρων, μέσα όμως από αυτά πηγάζουν και οι χαρακτήρες και η στάση ζωής και οι εμμονές και οι ψευδαισθήσεις. Εύχομαι να έχει συνέχεια αυτό το βιβλίο, παρόλο ότι νομίζω ότι είναι το καταστάλαγμα μιας πορείας ποιητικής ενός ανθρώπου, ο οποίος τελικά κατέγραψε, όπως τελικά καταγράφουν οι καλλιτέχνες, ζωγράφοι ή μουσικοί την εμπειρία τους από τη δημιουργική πράξη, που είναι η ίδια καθαυτή η ποίηση».

Νίκος Κωνσταντόπουλος: «Ο Γιώργος Δουατζής δεν επεξεργάζεται το λόγο του, στην κλειστή κάμαρη, κοιτώντας από το παράθυρο τη βουή ή την ερημιά των δρόμων. Είναι στο δρόμο. Κι οδοιπορώντας μόνος ή μέσα στο πλήθος, καταγράφει τα βιωματικά τεκμήρια του στοχασμού του, εμπνέεται την αυθεντική έκφραση της πνευματικής και συνειδησιακής έξαψης.

Συγγραφείς όπως ο Δουατζής και πνευματικά έργα, όπως το βιβλίο του «Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη» επαναπροσδιορίζουν το ρόλο και την προσφορά του διανοούμενου στην κοινωνία. Έχει αυτή την αρετή το μυθιστόρημα του Δουατζή. Φτάνει τον προβληματισμό του, ατόφιο και ζωντανό, ως το τέλος, μέχρι τον αναγνώστη. Αναγκάζει τον αναγνώστη να ανοίξει ειλικρινή συνομιλία σε πολλά επίπεδα, να αναζητήσει τους πολλούς εαυτούς, που έχει μέσα του, να αποκαλύψει τον εσωτερικό χρόνο, που τρέχει διαφορετικά από τον πραγματικό.

Ο Δουατζής στον Ευχέτη, σου δείχνει ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην σε αφορά. Με αδρή διατύπωση, που προϋποθέτει σωστή, συστηματική δουλειά με τη γλώσσα, όχι ως τεχνική γραφής, αλλά ως εκφραστική λειτουργία και στοιχείο υπαρξιακής ταυτότητας. Σου ανοίγει, επίσης, η μυθιστορία του Ευχέτη, με την πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα πλοκή, τα κρίσιμα ερωτήματα αυτοπροσδιορισμού του ανθρώπου, μέσα στο χρόνο, ανάμεσα στα γεγονότα, απέναντι στα καίρια υπαρξιακά και πολιτικά γεγονότα».

Κώστας Σκανδαλίδης: Ξαφνιάστηκα για τον τρόπο και το λόγο που επιλέγει ο συγγραφέας για να παρουσιάσει τη διαδρομή του. Η σύγκρουση των δύο κόσμων μέσα από το διάλογο του ποιητή και του δημοσιογράφου, έρχεται στο ακραίο όριο της ωριμότητας αυτής της διαδρομής για τον Γιώργο Δουατζή. Ο διάλογος αυτός γίνεται με τη φυσική φορά των πραγμάτων. Είναι επιστροφή. Νομίζω πως όλοι επιστρέφουμε. Αν έχει μείνει κάτι από το απόθεμα που παραμένει ανεκτίμητο, που δεν έχει εμπορευματοποιηθεί, δεν έχει πουληθεί στους συμβιβασμούς της πραγματικής ζωής, όλοι γυρίζουμε εκεί. Στη ρίζα, στην παλιά λεπτομέρεια που μπορεί πάντα να σκαλίσει μια καινούργια ομορφιά.

Νομίζω ότι αυτή η επιστροφή δείχνει ένα πράγμα. Το απόθεμα άντεξε στο χρόνο. Το άμεσο, το ευθύ, το ακατέργαστο επέζησε απέναντι στο έλλογο, στο πλάγιο, στο επεξεργασμένο. Η επιστροφή γίνεται σημειολογικά. …Γνώρισα το Δουατζή στα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα, νεαρό δημοσιογράφο που αναζητούσε την πορεία του αλλά που τότε ο ποιητής ήταν ο κυρίαρχος στον κόσμο της ψυχής του. Τον συνάντησα σε πάρα πολλές διαδρομές, αλλά σήμερα ένιωσα ότι έκανα μια πραγματική συνάντηση μαζί του μετά πολλά χρόνια. Άφησε στο κελάρι της ψυχής του, στο απόθεμά του αξίες, που ακόμα τον οδηγούν και γι αυτό είναι άξιος επαίνων.

Ο τίτλος του βιβλίου μοιάζει με την κραυγή μιας απεγνωσμένης προσπάθειας της εποχής μας. «Μη φεύγετε κύριε Ευχέτη». Κάτι να μείνει στα μάτια της ψυχής μας, που να μην έχει προσκυνήσει, να μην έχει βολευτεί, να μην έχει συμβιβαστεί.

Διάβασα αυτή τη συναρπαστική διαδρομή σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση με λόγο γρήγορο και αιχμηρό, με μορφή πολλαπλών κατόπτρων, με απεικόνιση του εσώτερου κόσμου, με αστραπές στη γαλήνη και βροντές στη νηνεμία. Ευχαριστώ πολύ για αυτή την πραγματική συνάντηση».

Απόστολος Μπενάτσης (επικ. καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων): «Στο έργο εμπεριέχεται το στοιχείο του απροσδόκητου και του ευρηματικού. Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα ανατρέξει σε μια σε μια παλιά εποχή, στην πρώτη δεκαετία του 21^ου αιώνα, θα πληροφορηθεί ότι κάποιοι κριτικοί επέμεναν πώς μια νέα μεθοδολογική και συγγραφική πρόταση εμφανίστηκε στο χώρο της νεοελληνικής λογοτεχνίας με το έργο του Γιώργου Δουατζή «Μη φεύγετε, κύριε Ευχέτη». Νομίζουμε ότι το έργο ικανοποιεί τις προσδοκίες του αναγνώστη και ταυτόχρονα θα αποτελέσει αφετηρία διαλόγου για τον ρόλο της λογοτεχνίας στον σύγχρονο κόσμο.

Στοιχείο του έργου είναι η πολλαπλότητα των οπτικών γωνιών. Τα πράγματα, ο λόγος των ηρώων, δεν έχουν μια όψη μόνον. Ο χρόνος δεν έχει μία διάσταση, οι ανθρώπινες σχέσεις ποικίλλουν, το θετικό συνυπάρχει με το αρνητικό και επομένως η αλήθεια δεν είναι δεδομένη. Ο μυθιστορηματικός κόσμος συνεχώς δομείται και αναδομείται. Αυτό το παιχνίδισμα της συναισθηματικής μάζας είναι το γνώρισμα που δίνει στο έργο του Δουατζή την αισθαντικότητα ενός πολυεπίπεδου αφηγήματος. Το εύρος της θεματικής του είναι τεράστιο.

Ο «Ευχέτης» έχει τελικά όλα εκείνα τα στοιχεία που μπορούν να παραπέμψουν σε ένα θεατρικό κείμενο. Τα ένθετα, οι σχολιασμοί και οι κώδικες του κειμένου θα μπορούσαν να λειτουργήσουν και πάνω στη σκηνή. …Το ωμό υλικό της πραγματικότητας γίνεται τέχνη. Το μυθιστόρημα αυτό είναι ένα απολαυστικό κείμενο με αλλεπάλληλες προτάσεις, με διαπλοκή ηρώων και προβολή ενός κόσμου καθημερινού, αλλά μη ορατού σε όλους μας».

Νίκος Κουτσιανάς (διευθύνων σύμβουλος «Apivita»): «Από τα βασικά πράγματα που κατά τη γνώμη μου δικαιολογούν την ύπαρξη αυτού του βιβλίου, είναι ότι στις σελίδες του, ο αναγνώστης θα βρει πολλές φορές τον εαυτό του. Βρήκα τις κρυμμένες παιδικές ευαισθησίες μου, τις σκέψεις μου για την επιβίωση στη ζούγκλα της καθημερινότητας. Ταυτίστηκα συχνά και με την αίσθηση πρόσληψης των ηρώων του βιβλίου, σε περιγραφές καταστάσεων και αισθημάτων. Και με έκπληξη ανακάλυψα ότι συμπίπτω με τον Ευχέτη κυρίως, σε αρχές και αξίες ζωής. Πιστεύω ότι ο Δουατζής οικοδομεί, στηρίζει και υποστηρίζει ένα σύστημα αξιών, εφικτό για το μέσο άνθρωπο. Με πρωταρχικό μέλημα το δόσιμο στους άλλους.

Με κέρδισε αυτό το βιβλίο για αρκετούς λόγους. Ένιωσα πως δεν είμαι μόνος, αλλά έχω συνοδοιπόρους στις αναζητήσεις μου. Με βοήθησε να κάνω πιο συγκεκριμένες κάποιες σκέψεις. Με έκανε να δω με άλλη ματιά ορισμένα πράγματα. Με κέντρισε σε φιλοσοφικό επίπεδο να ανοιχτώ σε νέους ορίζοντες. Και αυτό είναι ένα όμορφο στοιχείο στα κείμενα του Δουατζή. Σου λέει: Να οι σκέψεις μου, να ο μόχθος μου, δεν διεκδικώ καμία αλήθεια μου ως μοναδική, πάρε ό,τι θέλεις και δούλεψέ το στα δικά σου μέτρα Το βιβλίο αυτό, είναι πολυδιάστατο. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι ένα απλό έργο λογοτεχνίας, αλλά έργο πολλαπλής δυναμικής. Είναι ένα μυθιστόρημα, με έντονο ποιητικό λόγο, που προκαλεί σε μεγάλα ταξίδια του νου».

Στη διάρκεια της παρουσίασης την οποία συντόνισε ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης, αποσπάσματα του έργου διάβασε ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος.

Παρουσιάστηκε επίσης σε πρώτη εκτέλεση το έργο της Κατερίνας Καραμεσίνη «Κόκκινα παπούτσια» σε στίχους του Γιώργου Δουατζή. Τραγούδησε η σοπράνο Αγάπη Παπαμήτσου και έπαιξαν πιάνο ο Τίτος Γουβέλης και βιολοντσέλο ο Στέλιος Ταχιάτης.

Γιώργο, σε ευχαριστούμε για ό,τι ακούσαμε, είδαμε, νιώσαμε!

Για την ποίηση!

Γιατί η ποίηση είναι και...

…Χρώματα, ορίζοντας, ταξίδι,ανάσα, αναζήτηση, νοσταλγία, ουρανός, θάλασσα, αμμουδιά, αρμονία, αβεβαιότητα, δύναμη, υπόσχεση, προφητεία, υποταγή, ελευθερία, αντάμωση, μουσική, αγκαλιά, αποχαιρετισμός, ανατολή, δύση, έρωτας, αγάπη, πάθος, λησμονιά, ενέργεια, ελπίδα,φίλος άνθρωπος!

Είναι η ουτοπία του αιώνιου...
Είναι συναισθηματική "συνομωσία"...
Είναι παντοτινό σύνθημα ζωής!

Ο Κύριος Ευχέτης στον " ΙΑΝΟ" !

Γιώργος Δουατζής

«Μη φεύγετε, Κύριε Ευχέτη»

…Ο δημοσιογράφος Τέρπανδρος Σακελλάρης, μετά από επίμονη προσπάθεια, συναντά, επιτέλους, τον απόμακρο ποιητή Μιχαήλ Ευχέτη για μια συνέντευξη…

…Μια συνέντευξη όμως που ενώ ξεκινά κατά τα συνήθη, καταλήγει σε μια «εκ βαθέων» κατάθεση συναισθημάτων, απόψεων, ιδεών, οραμάτων, αλήθειας, αυτής που ο καθένας, ξεχωριστά, κατέχει από τους μετέχοντες.

Μια οδοιπορία ζωής που αναζητά, τις κρυμμένες πλευρές των πραγμάτων που συνέθεσαν αυτό το ταξίδι…

Ο έρωτας, η ζωή, ο θάνατος, το πάθος, η γνώση, οι σκοτεινοί λαβύρινθοι του νου, η αναζήτηση της εσωτερικής αλήθειας, η ποίηση.

Οι κατακτήσεις, οι ανατροπές, οι απώλειες, οι παραδοχές. Η πορεία στην ωριμότητα. Η επιστροφή στην αφετηρία και η συνομιλία με το νεανικό είδωλο.

Μια γοητευτική αφήγηση γεμάτη απαντοχές κι ανακαλύψεις.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Ο Εκδοτικός Οργανισμός Λιβάνη και το Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ
έχουν την ευχαρίστηση να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση
του νέου βιβλίου του συγγραφέα - δημοσιογράφου Γιώργου Δουατζή
με τίτλο
ΜΗ ΦΕΥΓΕΤΕ, ΚΥΡΙΕ ΕΥΧΕΤΗ
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
ο κ. Κώστας Γεωργουσόπουλος, κριτικός, φιλόλογος,
ο κ. Νίκος Κουτσιανάς, Διευθύνων Σύμβουλος της Apivita,
ο κ. Νίκος Κωνσταντόπουλος, π. Πρόεδρος Συνασπισμού,
ο κ. Απόστολος Μπενάτσης, επίκουρος καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και
ο κ. Κώστας Σκανδαλίδης, π. Υπουργός.
Θα ακουστούν τραγούδια σε ποίηση Γιώργου Δουατζή
και μουσική Κατερίνας Καραμεσίνη.
Αποσπάσματα θα διαβάσει ο ηθοποιός Άγγελος Αντωνόπουλος.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης.
Η παρουσίαση θα γίνει την Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009, στις 18:00,
στο Βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟΣ (Σταδίου 24).
ΠΛΗΡΟφΟΡIΕΣ : EΚΔΟτΙΚOΣ OΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΛΙΒΑΝΗ
Σόλωνος 98 - 106 80 Aθήνα
http://www.livanis.gr e-mail: webmaster@livanis.gr

Αντισταθείτε...εικαστικά!

Εικαστική έκθεση με τίτλο «Αντισταθείτε...» από την Ελληνική Εθνική Επιτροπή της UNICEF (Αίθουσα «Κωστής Παλαμάς», Πειραιώς 100, Γκάζι).
Διάρκεια έκθεσης: 11-22 Μαρτίου
Ώρες λειτουργίας: 10:00-21:00
Επιμέλεια έκθεσης η ιστορικός τέχνης και τεχνοκριτικός Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν.

Στην έκθεση συμμετέχουν 42 σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες εκπροσωπώντας τρεις επιμέρους γενιές από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έως και σήμερα,. που είναι κατά αλφαβητική σειρά οι: Άρτεμις Αλκαλάη, Ρένα Ανούση-Ηλία, Έλενα Βότση, Κωστής Γεωργίου, Μίλτος Ευθυμιάδης, Μαριλένα Ζαμπούρα, Γιώργος Ζυμαράκης, Βασίλης Θεοχαράκης, Σοφία Καλογεροπούλου, Ειρήνη Κανά, Τίνα Καραγεώργη, Ανδρέας Κάραγιαν, Μαρίνα Καρέλα, Χριστόφορος Κατσαδιώτης, Μαρία Κοπανίτσα, Ευάγγελος Κουζούνης, Σύλβια Λαΐου, Μάγδα Λεβεντάκου, Μιχάλης Μανουσάκης, Μαρία Μαρουδή, Μίλτος Μιχαηλίδης, Νατάσσα Μπιζά-Γεωργακάκη, Θανάσης Μπολώτης, Δημήτρης Μυταράς, Ανδρέας Νικολάου, Λευτέρης Ολύμπιος, Θεόδωρος Πανταλέων, Γιώργος Παπαγεωργίου, Μίνα Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, Τριαντάφυλλος Πατρασκίδης, Φαίδων Πατρικαλάκις, Γιώργος Πικιώνης, Ντόρα Ρίζου, Γκέντση Ρούτσης, Χρήστος Σαρακατσάνος, C. Peter Seibt, Μαρία Σκουλά, Μάριος Σπηλιόπουλος, Ξανθίππη Τσαλίμη, Αλέκος Φασιανός, Δήμητρα Χανιώτη, Σταύρος Χατζηιωάννου.

Μέρος των εσόδων από τη διάθεση των έργων θα δοθούν για τους σκοπούς της UNICEF.

Είσοδος ελεύθερη.

Όχι άλλο καρότο..!

Η Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας φέτος συναντιέται με την Παγκόσμια κρίση,

η Παγκόσμια κρίση συναντιέται με τη ντόπια κρίση, η ντόπια κρίση συναντιέται με την τοπική κρίση, η τοπική κρίση συναντιέται με την πολιτική κρίση και αποφασίζουν!

Αποφασίζουν λοιπόν να γιορτάσουν όπως πρέπει όλες αυτές τις συναντήσεις!

Ο Δήμος Αθηναίων και το Υπουργείο Μεταφορών αθροίζοντας τις κρίσεις κατέληξαν σε μια πρωτοποριακή πρωτοβουλία-απόφαση!

‘Έτσι φανερώθηκε η δική τους μεγάλη κρίση και φυσικά…υπερίσχυσε!

Τιμούνε λοιπόν τις γυναίκες με δωρεάν εισιτήρια σε κάθε μεταφορικό μέσο την Κυριακή 08-03-09…ναι το 2009!

Ελεύθερη η είσοδος στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς μόνο για τις γυναίκες!

Δηλαδή φίλες μου, μπαίνει η γυναίκα στο μετρό την Κυριακή που γιορτάζει, υπενθυμίζει στους αρμόδιους ότι είναι δωρεάν γυναίκα, κοιτάει δεξιά αριστερά τα ταλαίπωρα αρσενικά που χτυπάνε το πληρωμένο εισιτήριο, αισθάνεται την υπέρτατη ηδονή της ειδικής μεταχείρισης, πάει μια βόλτα μέχρι τον τερματικό σταθμό και γιορτάζει την πάλι δωρεάν επιστροφή της!

Ω.. πόσα λίγα θέλουν οι γυναίκες για να ενδώσουν…σκέφτονται οι δωρητές με νόημα…και να, τα σποτάκια στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, να, οι διαφημίσεις περί δωρεάν εισιτηρίων που κοστίζουν απίστευτα ποσά.

Δωρητές εισιτηρίων λοιπόν με ένα σούπερ διαφημιστικό πακέτο, στην εποχή της οικονομικής κρίσης και των περικοπών!

Εμείς λοιπόν οι γυναίκες,, αγαπητοί μας δωρητές, σας λέμε ότι η αξιοπρέπειά μας αρνείται αυτόν τον εξευτελισμό και σας τονίζουμε ότι , άλλα θα περιμέναμε από ένα σοβαρό κράτος και όχι το αντίδωρο της εκκλησίας… του Δήμου!

Θα περιμέναμε τη βαθιά πίστη του σοβαρού κράτους, στη λύση σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η σημερινή σύγχρονη γυναίκα.

Να σας θυμίσουμε τις εργαζόμενες γυναίκες- μητέρες που δίνουν την καθημερινή τους μάχη χωρίς καμιά κρατική παροχή και υποστήριξη, τις κακοποιημένες γυναίκες, τις απολυμένες γυναίκες, τις παρενοχλημένες από διάφορα «χρυσά αρσενικά» γυναίκες, τις ανύπαντρες μητέρες, τις άστεγες μητέρες και πολλά, πολλά, άλλα.!

Θα περιμέναμε λοιπόν, όλα αυτά τα υπέρογκα ποσά που σπαταλάτε με τόση άνεση να δοθούν για σοβαρούς σκοπούς που θα ανακούφιζαν πραγματικά τις γυναίκες.

Αλλά κάτι τέτοιο δεν εμπίπτει στη… «ζώνη των οκτώ!»

Γι αυτό και στην επικοινωνιακή αυτή πρωτοβουλία, απαντάμε ευγενικά:

«Ευχαριστώ, δεν θα πάρω..!»

Υ.Γ. -(1) Μια φιλική παραίνεση: Σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, πάρτε το άλλο σας «μισό», το σύντροφο σας δηλαδή και κάντε μια βόλτα με τα πόδια στις όμορφες γειτονιές,της Αθήνας. Είναι κι αυτό, μια απάντηση, η μια «διαμαρτυρία»,στην «πρόκληση-καρότο» της ανεγκέφαλης εξουσίας!

-(2). Μπορεί κάποιος, από τους φωστήρες της καμπάνιας, να απαντήσει στα πολύ απλά ερωτήματα:

-Πόσο κόστισε το νέο μήνυμα;

-Πόσα είναι τα διαφυγόντα έσοδα από τη σημερινή παράτα, και, πότε με το καλό η νέα αύξηση του εισιτηρίου, στα μέσα μαζικής μεταφοράς;

- Χρόνια πολλά, ούτως η άλλως!

Μπία Ντάβου...απλά σπάνια!

Απλά... μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες καλλιτέχνιδες!



Για σένα αγαπημένη μας Μπία Ντάβου…

...Μπορεί να μην υπάρχεις στη ζωή αλλά ζωγράφισες ανεξίτηλα και τη μνήμη μας. Η μορφή σου δεν έφυγε ποτέ από μέσα μας.
Υπάρχεις τόσο έντονα στο νοικοκυρεμένο ζεστό σπίτι της Μαρίας σου..!
Οι επισκέψεις σου στην Ηλιούπολη, στη Μαρία σου γέμιζαν φως όλο το σπίτι και τις καρδιές μας!
Έτσι σε θυμόμαστε…να ζωγραφίζεις με την αύρα σου το χώρο!
Γυναίκα πανέμορφη, γλυκιά, περήφανη, γενναία, αγέρωχη! Γυναίκα σπουδαία!
Απλά... ένας σπάνιος άνθρωπος!
Απλά... μια σπάνια Ελληνίδα!
Παρουσία απλή και επιβλητική, ζωγράφιζε με την απλότητά της, με το πνεύμα της,με τα χέρια της, με τη φωνή της, με το γέλιο της, με το βλέμμα της, με την ευγένεια της , με την τρυφερότητά της, με την κίνησή της.
Αέρινη η αύρα της, κάθε κίνησή της, μια διαδικασία ανακάλυψης και αφύπνισης!
Κάθε έργο της ένα γενναίο άγγιγμα του μέλλοντος !
Ένα μέλλον που το ανακάλυψε και το ζωγράφισε πολλά χρόνια πριν…γιατί δεν το φοβόταν!
Ήταν η εναλλακτική ματιά, του τότε…παρόντος, ενώ ταυτόχρονα η ελεύθερη «περιπλάνησή» της στο μέλλον, ερευνούσε τα αιτήματα του και τα αποτύπωνε στα έργα της!
Αφαιρούσε η πρόσθετε, αναιρούσε η επιβεβαίωνε, πάντως σίγουρα «προφήτευσε» την πολυπλοκότητα του!
Πιστή σε ότι προηγήθηκε μέσα της, εξερεύνησε τη ζωή μέσα από την τέχνη της, χωρίς αγωνία.
Απλά και αυθεντικά!
Σεβάστηκε τη σοβαρότητα του καννάβου, της γεωμετρικής λογικής, ενώ ταυτόχρονα οι πινελιές της, τα χρώματά της,τα υλικά της ανίχνευσαν πρωτοποριακές προτάσεις και ανακάλυψαν προωθημένες δομές στην τέχνη!
Κάθε έργο της ,θαρρείς και ήταν μια εξομολόγηση για ότι πίστευε,για ότι προτιμούσε και για ότι ήθελε να αποφύγει..!
Σε θυμόμαστε πάντα αγαπημένη μας Μπία...
… Η Μαρία σου πάντα κάτι έχει να μας πει για σένα και το μεγαλείο σου!

Τα έργα της Μπίας Ντάβου είναι από τη μεγάλη αναδρομική έκθεση
(17-12-08 /01-03-09) που πραγματοποιήθηκε στο Εθνικό Μουσείο Σύχρονης Τέχνης.

Ήταν μια από τις σημαντικότερες εκθέσεις στην Αθήνα.

Όλοι σκέφτονται ν΄αλλάξουν τον κόσμο,αλλά κανείς δε σκέφτεται ν΄αλλάξει τον ευατό του!

Είχε πει ο μεγάλος στοχαστής και συγγραφέας Τολστόι Λέων Νικολάγεβιτς.

Κάποιοι διάλεξαν να προσφέρουν στην πόλη μας σκουπίδια και μόνο σκουπίδια!

Κάποιοι άλλοι και πολύ καλά έκαναν, με αγανάκτιση δημοσίευσαν ότι είδαν...Οι παρακάτω φωτογραφίες και το κείμενο αναρτήθηκαν στα blogs:

pinguinakos.blogspot.com & troktiko blogspot.com
" Καθαρή Δευτέρα σήμερα. Χρονιάρα ημέρα, ημέρα γιορτής και γλεντιού. Ο δήμος της Ηλιούπολης διοργάνωσε, όπως κάθε χρόνο, γιορτή στον Προφήτη Ηλία, όπου μεταξύ άλλων μοίρασε σαρακοστιανά εδέσματα.Πολύς κόσμος ανέβηκε στο βουνό για να ξεσκάσει, να διασκεδάσει με τα παιδιά του, να πετάξει τον χαρταετό του. Όμορφη ατμόσφαιρα, χαρούμενη... την οποία ωστόσο, φρόντισαν να χαλάσουν κάποιοι από τους Νεοέλληνες που βρέθηκαν στον Προφήτη Ηλία.Αφού λοιπόν κάθισαν και έφαγαν, σηκώθηκαν και έφυγαν σαν κύριοι αφήνοντας όμως πίσω τους την... υπογραφή τους, δηλαδή τα σκουπίδια τους, βρωμίζοντας τον υπέροχο χώρο. Δεν έκαναν τον κόπο να τα πάρουν και να τα πετάξουν στους μεγάλους κάδους απορριμμάτων που βρίσκονταν μόλις μερικά βήματα δίπλα τους... Αυτό είναι το επίπεδό τους και μάλλον αυτό είναι και το δικό μας επίπεδο, ως λαού.Βέβαια είναι λάθος να γενικεύουμε, διαπιστώνοντας όμως τη συμπεριφορά μας καθημερινά και βλέποντας συνεχώς σκουπίδια (τα δικά μας σκουπίδια) ολόγυρά μας, δεν νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί να διαφωνήσουν."

Την ίδια αγανάκτιση νιώσαμε και εμείς βλέποντας αυτές τις εικόνες ντροπής σε μιά τόσο όμορφη περιοχή της Ηλιούπολης.

Πρίν αλλάξουμε τον κόσμο λοιπόν, καλό είναι να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον ευατό μας, αλλιώς όλες οι αλλαγές θα είναι προς το χειρότερο!