«Μια ανθρωπότητα που δεν βρίσκει τον τρόπο να ξαναφτιάξει τον κόσμο γύρω της, βρίσκει τον τρόπο να γεράσει, και πολύ γρήγορα μάλιστα!» (O.Eλύτης)


Παρασκευή 13 Ιουνίου 2008

"Απόψε αυτοσχεδιάζουμε" με τον Πιραντέλο και το Θεατρικό Εργαστήρι της πόλης μας!


Η παρουσία του Λουίτζι Πιραντέλο κατάφερε να ξεσηκώσει πλήθος αντιδράσεων. Αγαπήθηκε, μισήθηκε, παίχτηκε, αγνοήθηκε, αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν ξεχάστηκε.
Ο ίδιος, έλεγε για τις αντιδράσεις γύρω απο το έργο του. οτι είναι μια "συμμετοχή στη ζωή¨!
Ο σικελός δραματουργός με την Ελληνική καταγωγή υπήρξε απο τους σημαντικότερους συγγραφείς του σύγχρονου θεάτρου και ταύτιζε τις όποιες αντιδράσεις με την ίδια τη ζωή!
Η αγάπη λοιπόν για την ίδια τη ζωή, έγινε δύναμη και οδήγησε τη θεατρική ομάδα της πόλης μας να παρουσιάσουν αυτή την παράσταση.
Αξίζουν της προσοχής μας και της παρουσίας μας!
Η σκηνοθεσία είναι της Τζίνας Αποστολοπούλου, η οποία μας έχει ενθουσιάσει και απο προηγούμενες δημιουργίες της.
Μερικά λόγια απο το δελτίο τύπου:

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Ηλιούπολης παρουσιάζει την παράσταση,
«ΑΠΟΨΕ ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΟΥΜΕ» του Λουίτζι Πιραντέλο
το Σάββατο 21 Ιουνίου,
στο Δημοτικό Θέατρο Άλσους «Δημήτρης Κιντής» και ώρα,
20:30
σε σκηνοθεσία Τζίνας Αποστολοπούλου και μουσική Rodrigo Melo

Παίζουν οι:
Βίκυ Κοντίδου, Όλγα Τσίρκα, Βιολέτα Καπάρου, Αντωνία Κατσιαγάνη, Γιώτα Χριστοδούλου, Λίνα Φούντογλου, Ζωή Κολιού, Αγγελική Δρανδάκη, Ζέφη Παπαδημητρίου, Γιούλη Κοντούλη, Μαργαρίτα Παππά, Μαρία Ζαφειροπούλου, Κλεοπάτρα Αλεξανδροπούλου, Καίτη Μεσσήνη, Φωτεινή Μόσχου, Φανή Σάκκα, Σοφία Ψυχογιοπούλου, Κωνσταντίνα Σαράντη, Εμμανουέλα Καλεντζή, Ελένη Ντζάγκα

Το έργο
Ένας πολυμελής και ανομοιογενής θίασος κινείται υπό την αγωνία της παρουσίας που να διαγράφετε σαφώς και υπό τον φόβο ότι χιλιάδες ζευγάρια μάτια, ίσως στιγμιαία κοιτάξουν προς το μέρος του.
Τι είναι ψευδές και τι αληθές; Ρόλος, ζωή, μάσκα: όλα στο ίδιο τσουβάλι κι αυτός που αποφασίζει είναι συνήθως ο παράγων που δεν προβλέφθηκε (το τυχαίο, η παρόρμηση).
Απομόνωση: κάτι το βασανιστικό ή κάτι το βασανιστικά απολαυστικό;
Λόγια που έρχονται και κατακάθονται γύρω από τις ζωές μας. Σχηματίζουν σπιτάκια και μας κλείνουν μέσα τους. Τα απεχθανόμαστε ή τα αποζητάμε σαν τρελοί;
Κι εκείνη η κοπέλα; Ήταν πραγματικά ερωτευμένη μ’ έναν αχρείο;
Έρωτας: ελευθερία ή φυλακή ή και τα δύο;
Πόσο αχρείος και σκληρός μπορεί να γίνει ο προστάτης ενός πολύτιμου - γι’ αυτόν- αντικειμένου;
Ερωτήματα για τα οποία ο καθένας έχει και την απάντησή του: Αυτό, τόσο και από το άλλο, τόσο δα. Εντάξει, αλλά πόσο είναι το τόσο και πόσο το τόσο δα; Δεν ξέρουμε… απόψε, θα αυτοσχεδιάσουμε!

Η παράσταση
Η παράσταση είναι το αποτέλεσμα των φετινών συναντήσεων του Θεατρικού Εργαστηρίου, όπου κρατώντας ως βάση το έργο του Πιραντέλο, προσπαθήσαμε να διερευνήσουμε τις αρχές ενός συνόλου και να υποταχθούμε στις ανάγκες του…




Πέμπτη 5 Ιουνίου 2008

ΜΗ ΔΡΑΠΕΤΕΥΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ...ΠΛΑΝΗΤΗ!


(Το σκίτσο είναι του Σπύρου Ορνεράκη).

Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος σήμερα και τα στοιχεία που καταγράφουν την κατάσταση του πλανήτη, μοιάζουν με εφιάλτη…

Σύμφωνα με την εκτίμηση των 3.000 ειδικών που εργάστηκαν για την τελευταία έκθεση της αρμόδιας επιτροπή του ΟΗΕ (IPCC), η ζέστη στον πλανήτη θα ανέβει από 1,1 έως 6,4 βαθμούς Κελσίου έως το 2100, με πιθανότερη μια άνοδο κατά 1,8 έως 4 βαθμούς ανάλογα με τα μέτρα που θα ληφθούν.

Η στάθμη των ωκεανών θα ανέβει έως το τέλος του αιώνα κατά 18 έως 59 εκατοστά, αλλά η άνοδος θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη σε περίπτωση που λιώσει το κάλυμμα πάγου στην Ανταρκτική και τη Γροιλανδία.

Τις επόμενες δεκαετίες, η Αρκτική θα γίνεται έρημη θάλασσα τα καλοκαίρια, αφού δεν θα υπάρχει πάγος..

Υπάρχει κάτι που μπορεί να συμβάλλει στην ανακοπή αυτής της πορείας;

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι ένα από τα πρώτα μέτρα, είναι η μείωση στις ετήσιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, από 50 ως 85% μέχρι το 2050.

Είναι όμως εφικτό κάτι τέτοιο; Οι προβλέψεις δεν είναι ενθαρρυντικές.

Το Πρωτόκολλο του Κιότο, η πρώτη διεθνής συμφωνία για την κλιματική αλλαγή, που εφαρμόζεται χωρίς τη συμμετοχή των ΗΠΑ, προβλέπει, έως το 2012, μείωση γύρω στο 5%. Ο επόμενος στόχος, με τη συμμετοχή και των αναδυόμενων οικονομιών, θα πρέπει να έχει συμφωνηθεί έως τη Σύνοδο της Κοπεγχάγης το 2009. Η ΕΕ θέτει ως βάση το 20% αλλά οι ΗΠΑ δεν δίνουν δεσμεύσεις…

Αν αυτά καταγράφονται σε παγκόσμια κλίμακα, στην Ελλάδα, οι πληγές από τις περυσινές φονικές πυρκαγιές παραμένουν ανοιχτές. Και η μνήμη επανέρχεται ως ερυνία.

Οι καμένες εκτάσεις στο σύνολο της χώρας ανέρχονται σε 2,5 εκατομμύρια στρέμματα, εκ των οποίων πάνω από 300.000 στρέμματα αφορούν προστατευόμενες περιοχές του προγράμματος «NATURA».

Από την άλλη, η μείωση κατά 50% των αποθεμάτων νερού του Λεκανοπεδίου μέσα σε δύο χρόνια, ενισχύει τα εφιαλτικά σενάρια των ειδικών σχετικά με την αρχή μιας μακράς περιόδου λειψυδρίας για την Ελλάδα.

Την ίδια ώρα οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι οι ποσότητες νερού επαρκούν για περίπου 500 ημέρες- με τη λήψη μέτρων εξοικονόμησης- και κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τη ρύπανση των υπόγειων υδάτων, που δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν ως εναλλακτική πηγή υδροδότησης.

Οι κλιματικές αλλαγές επηρέασαν άμεσα την κατανομή των βροχοπτώσεων στη χώρα, οι ταμιευτήρες του Έύηνου και του Μόρνου δέχτηκαν τις μικρότερες ποσότητες νερού φέτος, σε σχέση με άλλες χρονιές, το απηρχαιωμένο δίκτυο της ΕΥΔΑΠ συντέλεσε σε μεγάλο βαθμό στην απώλεια τεράστιων ποσοτήτων νερού και τα χιόνια που έπεσαν στην Αττική δεν προσέφεραν τίποτε, μιας και η καμένη γη δεν μπόρεσε να κρατήσει το ωφέλιμο από το λιώσιμο τους…

Ας μην ξεχνάμε ότι τα 2/3 του ελατοδάσους της Πάρνηθας έγιναν στάχτη μόλις πέρυσι! Θυμάστε;

Παγκόσμια ημέρα περιβάλλοντος σήμερα! Δεν είναι μέρα γιορτής αλλά μέρα ενός ιδιότυπου μνημόσυνου των χθεσινών πράξεων μας…

Καιρός να πάψουμε να παριστάνουμε τους τεθλιμμένους συγγενείς!

Όσο για την Ηλιούπολη, την πόλη μας,

με την ευκαιρία να υπενθυμίσουμε στη Δημοτική Αρχή, ότι η όποια λύση για την Περιφερειακή Υμηττού - κυκλοφοριακό, οφείλει να σεβαστεί το ελάχιστο κομμάτι πρασίνου που έχει απομείνει στο Λεκανοπέδιο, που δεν είναι άλλο από αυτό του Υμηττού!

Το χρειάζεται η Ηλιούπολη, το χρειάζεται η Αθήνα, το χρειάζονται τα παιδιά μας. Και τους το οφείλουμε!